TDS آب

TDS آب چیست؟

TDS مخفف عبارت (Total Dissolved Solids) به معنای کل جامدات محلول است و بیانگر مجموع غلظت مواد محلول در آب می‌باشد. TDS از نمک‌های غیر آلی و مقادیر کمی از مواد آلی ناشی می‌شود. نمک‌های غیر آلی معمول که می‌توانند در آب حضور داشته باشند شامل کلسیم، منیزیم، پتاسیم و سدیم که همگی کاتیون هستند و کربنات‌ها، نیترات‌ها، بی‌کربنات‌ها، کلریدها و سولفات‌ها که همگی آنیون هستند می‌شود. کاتیون‌ها یون‌هایی با بار مثبت و آنیون‌ها یون‌هایی با بار منفی هستند.

منشأ حل شدن جامدات در آب

مواد معدنی از راه‌های مختلفی می‌توانند وارد آب شده و در آن حل شوند. این راه‌ها می‌توانند ناشی از فعالیت‌های طبیعی و یا اقدامات انسانی باشند. چشمه‌های معدنی دارای آبی با مقادیر زیاد جامدات محلول هستند زیرا آب آنها از مسیرهای سنگی و صخره‌ای که محتویات نمک زیادی دارد عبور کرده است.

فعالیت‌های کشاورزی و یا اقدامات شهری می‌تواند موجب حل شدن مقادیر بیشتری از جامدات در آب شود. اقداماتی مانند دفع فاضلاب شهری و صنعتی و یا نمک‌پاشی سطح جاده‌ها برای جلوگیری از یخ زدن آنها از این دست هستند.

TDS بالای آب

غلظت بالای جامدات محلول در آب به‌تنهایی خطرناک نیست. بسیاری از مردم در طول روز آب‌معدنی می‌خرند که به‌صورت طبیعی حاوی جامدات محلول است. سازمان حفاظت از محیط‌زیست ایالات‌متحده (EPA) که مسئول رسیدگی به کیفیت آب آشامیدنی در این کشور است، TDS را به‌عنوان یک استاندارد ثانویه برای کیفیت آب در نظر گرفته است. این بدین معنی است که مقدار TDS آب به‌تنهایی خطرناک نیست.

در بررسی‌های سازمان بهداشت جهانی (WHO)، مقادیر جدول زیر برای کیفیت مزه آب آشامیدنی با توجه به TDS آن در نظر گرفته شده است.

البته در این بررسی‌ها بیان شده که مقادیر بسیار کم TDS آب آشامیدنی، آب را بی‌مزه کرده که آن هم چندان خوشایند نیست.

افزایش غلظت جامدات محلول می‌تواند اثراتی را به دنبال داشته باشد. این افزایش غلظت می‌توانند سبب ایجاد سختی آب شده که رسوباتی را بر روی تجهیزات، لوله‌های آب گرم و دیگ‌های بخار بر جای می‌گذارد. صابون‌ها و مواد شوینده در آب سخت کف کمتری تولید کرده و خاصیت شویندگی آنها کاهش می‌یابد. همچنین مقادیر زیاد جامدات محلول می‌تواند سبب از بین رفتن برخی لوازم‌خانگی و خوردگی لوله‌های انتقال آب شده و طعم فلزی به آب دهد. آب سخت به دلیل مواد معدنی موجود در خود همچنین سبب می‌شود که عمر فیلترهای تصفیه آب کاهش یابد.

گرچه مقادیر بالای TDS آب به‌تنهایی خطرناک نیست اما می‌تواند نشانه‌ای از حضور محتویات خطرناک در آب نظیر آهن، منگنز، سولفات، برومید و آرسنیک باشد. این موضوع زمانی جدی‌تر می‌شود که آب تحت تأثیر فعالیت‌های شهری، صنعتی و کشاورزی قرار داشته باشد.

مقدار مجاز TDS آب آشامیدنی

در کانادا، موادی که می‌توانند در غلظت زیاد برای سلامت آب آشامیدنی خطرناک باشند در فهرستی تحت عنوان MAC (Maximum Acceptable Cocentratin) در راهنمای کیفیت آب آشامیدنی آمده‌اند. مواردی نظیر TDS که در غلظت بالا همچنان خطرناک نیستند نیز در این راهنما بیان شده‌اند. در این راهنما مقدار مناسب برای TDS آب آشامیدنی کمتر از ۵۰۰ میلی‌گرم بر لیتر (۵۰۰ ppm) بیان شده است. در ایالات‌متحده آمریکا نیز همین مقدار برای کیفیت مناسب آب آشامیدنی در نظر گرفته شده است.

حذف TDS از آب آشامیدنی

تجهیزات و سیستم‌های تصفیه آب به کمک روش اسمز معکوس (RO) می‌توانند باعث جداسازی و حذف درصد بسیار بالایی از TDS آب شوند. اسمز معکوس سبب حذف اکثر مواد محلول نظیر بسیاری از مواد معدنی خطرناک مانند نمک‌ها و سرب می‌شود. البته اسمز معکوس سبب حذف مواد معدنی مفید برای بدن انسان مانند کلسیم و منیزیم نیز می‌شود؛ بنابراین آب تصفیه‌شده خروجی از سیستم‌های اسمز معکوس باید از یک بستر مواد معدنی و قلیایی عبور کند تا مواد معدنی مفید مجدداً به آب بازگردند. فیلترهای مواد معدنی قلیایی، pH آب را افزایش داده و از خاصیت خورندگی آن می‌کاهند.